Άνοιξες

 

Που η μέρα έγινε μεγάλη, για να χωρέσει όλα αυτά που αγαπάς να βλέπεις στο φως της. 

Που η νύχτα έγινε μικρή, για να μας χωράει αγκαλιασμένους.

Τα κίτρινα και μωβ κρινάκια στον κήπο της Σοφίας.

Ζουμπούλια αμυγδαλιές.

Ο ήλιος γίνεται λουλούδι, ηλιοτρόπιο και μπορείς να τον πιάσεις.

Κάμπιες σαν τις αλυσίδες που φτιάχναμε με συνδετήρες.

Πανηγύρι της Φύσης.

Το πάπλωμα αρχίζει και σου φαίνεται βαρύ. Πατούσες έξω. Παραπατούσες.

Γεμιστά με φέτα.

Τα πρώτα ζουζουνίσματα στα μαλλιά θάμνος.

Τα τριζόνια ξεκινούν τις πρόβες.

Τα πρώτα "αψού", που ξέρεις ότι δεν είναι κρυολόγημα αλλά είναι ο ήχος της, όταν οι μυρωδιές της κολλάνε στα ρουθούνια σου.

Λεμονάδα σπιτική. Γλυκόξινο. Η γεύση της ζωής σε μία κανάτα.

Εκδρομές. « Και είναι βάσανο ο φίλος και είναι βάσανο ο φίλος που ζητάει εκδρομή».

Συναυλίες. Και το κουτάκι με τα αποκόμματα είναι φίσκα.

Που εύχεσαι να ξαναδείς πασχαλίτσα, να περπατάει  στην παλάμη σου , που τώρα έχει περισσότερες γραμμές,  από αυτές που είχες όταν ήσουν παιδί.

Να ξαναδείς πυγολαμπίδες και να ξαναπιστέψεις. Μπορείς να πείς και ένα αθώο ψέμα, ότι είδες πυγολαμπίδα .

Ήχος από κουτάκια μπύρας.

Που τα ρούχα σου μαζί με το δέρμα σου  γίνονται πιο ανάλαφρα.

Βόλτες στο κέντρο – μυρωδιά πασχαλιάς .

Aνοιχτά παράθυρα.

Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και δεν πρόκειται να τον τσακώσουμε γιατί πετάει.

Παιδικές φωνές στις γειτονιές.

Βραδινό αεράκι να το αισθάνεσαι στο χνούδι του προσώπου σου, στο χνούδι της ραχοκοκαλιάς, συνώνυμο της τρυφερότητας.

Χαρούμενες γνώριμες φάτσες.

Ποδήλατο κ ας έχει και ανηφόρες.

Unplugged.

Νομιμοποιείται η ξυπολησιά.

Χαχανίζεις.

Χαμογελάς.

Γελάς.

Κάνεις βλακείες.

Aνεμελιά.

Καινούργιες μουσικές για το αυτοκίνητο. Να ταιριάζουν με τον ήλιο.

Πολύχρωμα χαζά γυαλιά ηλίου και από μέσα το βλέμμα  ακόμα πιο πολύχρωμο.

Ζεστασιά .

Επίσημα ξεκινά με την εαρινή ισημερία κατά τις 21 Μαρτίου.

Ανεπίσημα ξεκινά και τελειώνει μέσα μας. 

 Το κορίτσι που φοβάται